öyle şeyler var ki hayat da ,seni fazlasıyla mutlu edebilecek şeyler bile bazen aydınlatamaz ruhunu...
bu bir süreçtir belki de....
hani çoğumuzun hep söylediği:
"zaman, birazcık zaman........."
hep süprizler hazırlayan hayat bunu her zaman neşe içinde yapmaz.
süprizin içine bazen öyle bir acı katar ki...
saf , katıksız , adı gibi , olduğu gibi.....
Acı....
baş etme yolları ararsın......
bulamazsın...
dayanmaya çalışırsın.....ama....
sanki senin direncini gördükçe üstüne gelmekten , kırılma noktanı aramaktan zevk duyarmış gibi görünür insana.....
ama yinede direnirsin....
"Hala bir umut var...." dersin ve en son umudun da elinden gidinceye kadar direnirsin......
günler birbine benzemeye başlar....
üstüne üzerinden atamadığın ağır,vıcık vıcık, yapışkan,görünmez bir örtü örtülür sanki.....
direnirsin....
olanca gücünle, yorgun yüreğinle direnirsin....
Ve bir gün birden sımsıkı kapalı avuçlarını açıverirsin....
öylece düşünmeden , sadece yaparsın.....
"Pes" diyen fısıltını ruhun bile duymaz.sende duymazsın anlamazsın....
sadece açıverirsin avucunu......
ve uğruna o kadar mücadele ettiğin...
onu kaybetmemek için benliğini tel tel ayırdığın şeyi bırakı verirsin...
hiç bir şey söylemeden....
ama bilirsin ruhununda bedeninden akıp gittiğini
gözlerinin en güzel renkleri beraberinde götürdüğünü
bilirsin artık kalbinde hayat denen musikinin bittiğini.....
öylesine bir yaşam başlar artık ...
hep aynın günün içinde sıkışıp kaldığın bir yaşam...
umurunda olmazda zaten...
sadece yaşarsın.
doğan güne görmeyen gözlerle bakarak ,
kalbinin bedeninde atmadığını, ruhunun seni terk edeli çok olduğunu bilerek
sadece yaşarsın aynı acıyla...............
Yazan: Yaşam Perisi |